Onvermijdelijk kom je in aanraking met de minder leuke kanten van mijn gedoe. Want to nu toe heb ik wel pijn en ben ik wel moe naar het is te hebben. Een mens went aan alles. Maar vandaag was, om het zachtjes uit te drukken, even minder. Om niet te zeggen: zwaar klote.

Om vast te stellen wat er allemaal waar zit, is het – naast de PET scan – nodig om een beenmergpunctie én een botbiopt te nemen. Dat klinkt zoals het is; met een soort appelboortje van een millimeter of 3 a 4 dik raggen ze in je heupbot. En bot is niet te verdoven. Ik werd stipt op tijd ontvangen door een werkelijk schattige en moederlijke zuster die me even briefte – en dat stelde niet bepaald gerust. Dit, zo zei ze, werd een pijnlijk onderzoek en het is niet anders. En of ik koffie wilde.

Je mag met je kleren aan op je zij gaan liggen, waarna je huid en je botvlies verdoofd wordt. Dat is al geen feest. Twee vrouwelijke en vrolijke artsen kwamen nog even bevestigen dat dit niet leuk zal zijn, en deden de handschoentjes aan.

Het middeleeuwse martelwerktuig

Het middeleeuwse martelwerktuig

Daarna werd er beenmerg gehaald en daarvoor dient diep gegraven te worden. Er wordt dan echt afgeteld, en op drie gaat hup! dat ding naar binnen. Holy tyfus. Ik heb de hele tent kort en klein gevloekt en getierd én de artsen gecomplimenteerd met het geweldige en strakke systeemplafond – je moet iets om de sfeer wat luchtiger te krijgen. Het is een soort pijn die moeilijk te beschrijven is maar die het meest lijkt alsof er iemand met een soort appelboor een paar centimeter diep in je heupbot zit te wroeten. De lieve en moederlijke zuster bood een paar vingers ter totpulpknijping (ik heb me achteraf geëxcuseerd) en ik moest me maar concentreren op mijn ademhaling. Toch handig dat ik ooit, lang geleden, mee ben geweest op pufcursus. Zo zie je dat alles uiteindelijk ooit een keer zin heeft.

Tien minuten later liep ik, beetje nabibberend en rete-duizelig, naar de wachtende lieve oude vriend. Je bent dan drie kwartier verder. Even het hoofd tussen de knieën tegen de duizeligheid (ik dacht dat ik van m’n plaat ging) en dan belt, perfect getimed, de arbodienst.

Stroop

Als ik ergens niet zo goed tegen kan, dan zijn het zijïge gesprekken met vreemden die maar blijven etaleren hoe goed hun empathisch vermogen is ontwikkeld en om de hete brij heen blijven draaien, terwijl je met je hoofd tussen je knieën zit. Of ik me realiseerde hoe erg meneer het allemaal vond en ik zou wel geschokt zijn, en dat dan een keer of drie. Op enig moment was ik het zat (ik wilde naar huis) en vroeg de man botweg wat de strekking van dit non-gesprek was. Daar kwam de aap uit de mouw: een afspraak met een Arbo-arts. Want die ging dan wel even bepalen wanneer ik hoe veel aan de slag kan. Er mot natuurlijk wel gewoon gewerrekt worre.

Wacht even. Dat zou razend knap zijn van een arts die helemaal niets van mij weet. Dus legde ik de arbomeneer uit dat de enige die bepaalt wat ik kan doen en hoeveel, mijn behandelend arts is en niemand anders. En daarna ikzelf. Maar de homo economicus is een bestaande soort, en het is de tijd waarin we leven. Ik weet dat ik een ‘bleeder’ ben voor mijn bedrijf en ik wou dat het anders was. Maar op de een of andere manier word ik hier niet zo blij van. Bovendien: een jaar of 15 geleden ben ik ooit zó intens en glijmiddelloos genaaid door een arbodienst, dat ik ze tot op het bot wantrouw. En dat bot, dat doet even stevig pijn.

 

 

16 antwoorden
  1. Lieneke
    Lieneke zegt:

    Och Micha! Wat afschuwelijk allemaal! En dan die mergpijp als plaatje. Hoe verzin je het :-). Ben zelfs een beetje misselijk van je verhaal. En dat je het opschrijven ervan ook nog kon opbrengen vandaag…… Hou vol! Wat een pech!

    Beantwoorden
  2. Marijtje
    Marijtje zegt:

    wow Micha, je weet het goed over te brengen! Zat hier even misselijk achter het scherm. Ik ben onder de indruk van je strijd- en schrijflust. Zal ik Mark vragen een potje zomerhoning bij jullie achterdeur af te zetten? Beter dan van die stroopsmeerders…

    Beantwoorden
  3. Marco
    Marco zegt:

    Au joh!!! Mooie omschrijving van “door merg en been”, dat dan weer wel. En tja, de Arbo’s, hoe zeggen zij dat zo mooi: “ziek zijn overkomt je, verzuim is een keuze”?! Of zouden we kunnen zeggen: “Het arbo-meneren bestaan overkomt je… gezond verstand is een keuze”? Hang in there buddy!

    Beantwoorden
    • Micha
      Micha zegt:

      Ik koop nog eerder een auto van een schizofrene Albanees dan dat ik ooit nog die arbojongens vertrouw. Ik loop nog steeds moeilijk door dat naaien 15 jaar geleden en weet inmiddels vanuit de binnenkant daar (ooit projectje gedaan) dat dat min of meer staand beleid is. Het gaat om Excelsheets. Jij bent een deel van een percentage. Zij verkopen zich aan hun klanten met blinkende her-intredederpercentages. Mag je je drie keer afvragen hoe ze percentages voor mekaar krijgen.

      Beantwoorden
  4. Marian Humme
    Marian Humme zegt:

    he micha, sterkte jongen, hoop dat je nu weer “gewone”pijn hebt.
    Ook niet leuk maar straks een lekker osso bucco begrijp ik.
    Hou je taai……………….

    Beantwoorden
  5. Alexandra
    Alexandra zegt:

    Lieve Micha,
    Enerzijds ben ik sprakeloos en weet ik totaal niks te zeggen. Lees net pas dat wat goed bleek, toch niet goed was..maar wat een kracht en dapperheid klinkt er uit je teksten. Ik hoop dat je blogs je ook helpen het van je af te schrijven. Dat het op een bepaalde manier rust brengt. Wens jou en rest van je familie en vrienden veel positieve energie. Je gaat er vast doorkomen! Denk aan je de komende tijd.

    Beantwoorden
  6. (Ome) Ruud
    (Ome) Ruud zegt:

    Hi Micha,
    Aan de telefoon, alweer een paar dagen geleden, zei je mij: “het is intens vermoeiend om het hele verhaal keer op keer af te draaien”, zeker als je net zoals ik laat instap in jouw geschiedenis van onzekerheid en pijn en verdriet gedeeld met je gezinnetje. Het hele verhaal hier bovenstaand lezende begrijp ik je. Dit wil je zo weinig mogelijk navertellen, dit wil je vergeten en hopen dat de misselijkheid en pijn uit je lichaam trekt, wat ook zal gaan gebeuren.
    Enne… laat de Arbo de p…. krijgen. Heel, heel veel sterkte!!

    Beantwoorden
    • Micha
      Micha zegt:

      Hi Ruud,
      De misselijkmakende pijn is nu gewoon weg. ’t Is een beetje beurs, alsof ik een voetbalwedstrijd gekeept heb, maar niet meer dan dat. Dus dat valt weer mee. En met de haard aan en een glas mooie rooie wijn is het allemaal een stuk beter te pruimen!

      Beantwoorden
  7. Adam
    Adam zegt:

    Micha,

    Het klinkt hardvochtiger dan dat ik het bedoel maar ik heb me kostelijk vermaakt bij jouw verhaal. Had en heb nóg echt tranen in m’n ogen veroorzaakt door jouw kostelijke cynische humor. Dit is kostbaar man, ga er a.u.b. mee door, wellicht wel het beste afweermechaniek der medicatie.
    Ik herken ook veel terug in je verhaal als ik terugkijk naar de periode dat ‘hullie’ met deze jongen aan de gang waren zoals het tergend langzaam -in stukjes (hullie dachten me daar een plezier mee te doen)- uittrekken van een stug slangetje -ook zonder glijmiddel en verdoving- uut mun frontaal speelgoedje.
    De wachtkamer liep leeg en de uroloog had plots een onverwachte vrije dag (ik weet niet of het daarbij is gebleven).

    Enfin, keep in touch. Gr. Ad(am)

    Beantwoorden
  8. Flip
    Flip zegt:

    Potjandorie Micha, wat een klote verhaal lees ik nu van mijn oude klasgenootje! Wat een mens niet al moet doorstaan. Je schrijft er geweldig over in ieder geval. Ik mag je cynische insteek wel. Zijn we waarschijnlijk mee groot geworden hier in het Rotterdamse. Hou dit vol en buffel je door deze ellende heen man. Sterkte en ik duim voor je! groetjes, Philippine

    Beantwoorden
  9. Ricardo
    Ricardo zegt:

    ….. auw… en dan heb ik het nog niets eens over het geboor. Respect ook dat je de humor er in houdt en nog de energie op kunt brengen om verslag uit te brengen! Ik zal op het werk af en toe je Mac eens aaien zodat die zich niet verlaten voelt.

    Beantwoorden
  10. Karin
    Karin zegt:

    Ik moet het nieuws nog even laten bezinken, maar inmiddels gaat de slechte film waar je nu in zit gewoon verder. Een film waar je geen auditie voor hebt gedaan, die niet door jou wordt geregisseerd. En waar je al helemaal geen rol in wilt spelen. The Hateful K zou een gepaste titel zijn. Maar dan een beetje een mindere versie, alhoewel in jouw versie de beschreven martelmethodes ook niet mild zijn.
    Ik wens jou en je familie heel veel sterkte de komende tijd!

    Beantwoorden

Trackbacks & Pingbacks

  1. […] u zich afvragen waarom ik zo kortaf bent, dan kunt u hier nalezen wanneer u gisteren belde en hoe ik over arbodiensten in het algemeen denk. Ik weet dat ik […]

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.